Wanneer je honden hebt, weet je ook dat het onmogelijke moment komt dat je afscheid moet nemen. Je hoopt natuurlijk altijd dat dat is na een lang, liefdevol en gezegend leven. Maar soms is het na een veel te kort leven. Op deze pagina een ode aan de honden die ons leven verrijkt hebben maar niet meer op aarde zijn. Die ons hart geraakt hebben en nog dagelijks gemist worden. Zij horen ook bij de rebellen, al zijn ze niet meer hier.
Ons geliefde G-nest | juli 2020
Het is een drama wat je werkelijk niemand gunt, het verliezen van een volledig nest. En toch gebeurde het ons in juli van 2020. Tien prachtige pups, blakend van gezondheid die door domme pech Parvo kregen en allemaal niet opgewassen bleken tegen dit desastreuze virus. Het heeft ons heel veel hoofdbrekens gekost maar de oorzaak hebben we zo goed als zeker achterhaald, en die is misschien nog wel triester, deze lag volledig buiten ons en onze puppenclub maar is extern opgelopen. Maar het helpt niet om daar in boosheid over te blijven malen. We krijgen er onze geliefde rebellen niet mee terug! En omkijken is niet iets wat een hond zal doen, dus dat is ook niet wat wij moeten doen. We mogen vooruit. Maar voor iedereen die betrokken is geweest bij de zorg voor dit nest hebben we een fotoboekje gemaakt. Op deze plaats het laatste eerbetoon aan onze fantastische G-nest rebellen…voor altijd in ons hart ❤️!
7 December 2018 | Onze kleine dondersteen, zwart-wit moppie, in één klap uit ons leven weggrukt…
Grote kijkers en een nog groter hart. Dat was onze Molly. Molly was geen labrador, maar een border collie. Een meisje met een missie, namelijk de baas assisteren en helpen bij de schaapjes. Want dat was haar grote passie, schapen drijven. Daarvoor was ze geboren, daarom was ze op aarde. Hoewel…ook pups die in huis bij ons geboren werden waren haar grote liefdes. Als ze met de baas uit het werk kwam, sprong ze zonder enige twijfel in een grote boog over de kamerkennel om even de pups en mama Youne gedag te zeggen. Voor wie Youne een beetje kent, dat is heel bijzonder want zij zou het liefst een deurbel op de kennel gehad hebben zodat bezoek zich kon aanmelden ;-).
Die bewuste dag staat voor altijd in ons geheugen gegrift. Aan het einde van een lange fijne werkdag, waarop ze haar zo geliefde schaapjes mocht helpen overzetten, sloeg het noodlot genadeloos toe. Tijdens het opruimen van de laatste spullen regende het hard en hoe het precies heeft kunnen gebeuren zal ook voor ons nooit helder worden, maar op de een of andere manier is onze kleine bliksem, onze Molly onder de auto van Mark terecht gekomen en is daar in dat grote door haar zo geliefde veld in de armen van haar grote vriend uit ons leven gegleden naar de eeuwige jachtvelden. Wat een dramatisch einde aan een jong leven, aan een leven vol belofte en liefde! Het heeft ons, de roedel en veel mensen om ons heen diep geraakt. Lieve Molly, wat zijn we dankbaar en trots dat jij jouw liefde, blijdschap en werklust met ons hebt willen delen! We hopen dat je over de regenboogbrug bent opgewacht door je grote vriend Hero en dat je een prachtig veld vol schaapjes hebt om over te waken! We missen je lief zwart-witje…
20 April 2018 | Blonde haren, bruine ogen, als uit een sprookjesboek gekropen…dat was onze Hero. Hero was de basis van de rebellen, de vaste grond onder hun voeten, en onder de onze! Altijd was hij er, vriendelijke kop, lieve blik in de ogen en zo veel geduld met de rebellen. En ineens, ineens is daar de stilte. De stilte van het verlies. Hero, de Grote Vriendelijke Reus, is niet meer onder ons. Uit ons leven en uit dat van de rebellen weggerukt.
Het is stil en leeg in huis. En dat is best vreemd als er nog zoveel labjes rondlopen. Maar toch is het zo. Hero’s grote hoofd op je schoot, of ineens achter de deur, het is er niet meer. En dat maakt het huis leeg en kaal. De roedel heeft het verlies goed opgepakt, Mark en ik hebben het lastiger. Dat vriendelijke hoofd, het gelegitimeerd in de weg liggen in de keuken, lomp op zijn eten afspringen, we missen het. Het huis is niet meer wat het was. Het voelt even alsof de ziel uit het huis is. Natuurlijk nemen de andere honden het over, en zijn ze er voor ons en voor elkaar. Prachtig om te zien! Maar de GVR (Grote Vriendelijke Reus) wordt gemist, enorm gemist. En gelukkig is zijn as weer thuis. Dat voelt een klein beetje als compleet. Completer zal het echter niet meer worden, en dat doet zeer. Maar wat zijn we dankbaar dat we deze grote man in ons leven mochten hebben. Wat waren en zijn we trots op wat hij voor mensen oud en jong heeft betekent. Wij zullen hem niet vergeten.
Lieve Hero, heel heel heel veel dank voor jouw liefde, lessen en respect in ons leven. Dank je dat je de pups opvoedde tot lieve jonge honden, dat je de oudere meiden veiligheid liet voelen door er voor ze te zijn, en dank je voor al je wijze lessen. We gaan jou, je prachtige ogen en je lieve koppie heeeeeeel erg missen…maar we weten ook dat dit de meest eerlijke keus was naar jou… Lieve Hero, tot ooit!
Pups van Yara en Xavi, eerste nest | 21 juni 2013
In het eerste nest van onze Yara en Xavi werden in totaal 9 pups geboren, 5 jongens en 4 meiden. Helaas zijn er tijdens de bevalling 3 meiden en 1 ventje gestorven. De reden zal gissen blijven, waarschijnlijk heeft Yara weëenzwakte gehad waardoor het proces van bevallen voor deze 4 pups te lang geduurd heeft. Het heeft ons als fokkers gevormd, we kregen een heftige les om onze oren dat het leven van een nieuwe pup niet zo vanzelfsprekend is als menigeen wel denkt.
Yara heeft op haar eigen wijze afscheid genomen van de pups, ze heeft ze besnuffeld, gepoetst en aangeduwd om te zien of de hartjes nog wilden gaan kloppen. Verdrietig maar waar waren ze echt overleden. Mark heeft een prachtig kistje gemaakt waar ze met z’n viertjes in gelegd zijn. We hebben ze een brief geschreven en in de tuin een mooie plek gegeven. En toch soms heel soms…zouden we zo graag weten hoe deze vier zouden zijn uitgegroeid…